HILVERSUM
Sint-Vituskerk
Geschiedenis
Zelfs vanaf de Johannes Geradtsweg kun je ‘m zien. De toren van de Sint-Vitus. En dat is te danken aan Johannes Geradts zelf. Want in 1890 was er net genoeg geld om een kerk te bouwen. Maar niet voor een toren. Enkele invloedrijke dorpsbewoners vonden dat maar niets en zamelden met de ‘katholieke penningvereniging’ ruim 70.000 gulden in. Een fortuin in die dagen. Eén van hen was dus Johannes, oprichter van De Gooi- en Eemlander. En zo kunnen we vanaf ‘zijn’ weg ‘zijn’ toren zien, helemaal aan de andere kant van het centrum.
De architect was niemand minder dan Pierre Cuypers, bekend van het Amsterdamse centraal station, het Rijksmuseum en een tweetal kerken in België.
Met bijna 100 meter heeft de Sint-Vituskerk in hoogte de vierde kerktoren van Nederland. Na de Dom van Utrecht, de Nieuwe kerk in Delft en de (maar drie centimeter hogere) Lange Jan in Amersfoort.
Wijding
De bouwpastoor Joannes Leonardus Rudolphus Jansen gaf met het leggen van de eerste steen in 1891 het startschot voor de bouw van de kerk. Het jaar daarop beleefde hij een van zijn finest hours. Op een stralende meidag werd onder grote belangstelling het vergulde kruis op de toren geplaatst. Lang heeft de bouwpastoor daar niet van kunnen genieten: de volgende dag maakte een hevige hartaandoening een einde aan zijn leven. Op 5 september 1892 werd de nieuwe kerk plechtig geconsacreerd door de aartsbisschop van Utrecht, mgr. Petrus Matthias Snickers. Drie dagen later nam pastoor Henricus van de Wetering het gebouw officieel in gebruik. Het bood plaats aan 1800 gelovigen en was daarmee een van de grootste kerkgebouwen in het oeuvre van Cuypers. Hoog torende de monumentale neogotische kerk uit boven de lage huisjes van het dorp. Iedereen die de toren al van verre zag, besefte dat daar het hart lag van het rijke roomse Hilversumse leven. De katholieken in het dorp namen daarmee op zoete wijze wraak op de protestanten, die hen drie eeuwen eerder uit de oude dorpskerk aan de Kerkbrink hadden verdreven.
Restauratie
Aan het einde begin van deze eeuw onderging het kerkgebouw een grondige restauratiebeurt. De kosten ad 10 miljoen euro werden opgebracht door het Rijk en vele sponsorbijdragen. Het vroegere rood-zwarte patroon van de dakleien werd weer in ere hersteld en er kwam een zesde luiklok bij afkomstig van een kerk uit Groningen.
De kerk is nu onderdeel van de rooms-katholieke parochie H. Vitus en H. Willibrord. Dagelijks vindt er de eucharistieviering plaats.
Bijzonderheden
Rijksmonument